Dit boek werkt met twee contrasterende verbeeldingen van het Londen van de jaren 1960: de ene van de overdaad en komische leegte van Swinging London en de andere van de radicale en experimentele culturele politiek die wordt gegenereerd door de tegencultuur van de stad. De verbanden tussen deze twee scènes worden in kaart gebracht, waarbij eerst wordt gekeken naar de spectaculaire gebeurtenissen die het naoorlogse Londen hebben gevormd, vervolgens naar de modernistische fysieke en sociale wederopbouw van de stad naast artistieke experimenten zoals Pop en Op Art. Het boek maakt uitgebreid gebruik van de Londense ondergrondse pers en onderzoekt vervolgens de vervanging van dit schijnbaar materialistische beeld door de tegencultuur van ondergronds Londen uit het midden van de jaren 1960. Swinging City ontwikkelt het argument dat deze ongelijksoortige draden samenhangen rond een gedeelde kosmologie die verband houdt met een nieuw begrip van de natuur dat de mensheid en technologie anders positioneerde. Het boek volgt een moment in de historische geografie van Londen waarop de stad zich laat gelden als een post-imperiale wereldstad. Swinging London, zo betoogt het, is ontstaan als het product van deze herkapitalisatie door avant-gardistische ontwikkelingen uit de provincies en een reeks transnationale, voornamelijk transatlantische invloeden te absorberen. Taal: Engels