De bestuursregelingen die voor Siberië en Mongolië werden ingevoerd na de ineenstorting van het Qing- en Russische rijk waren hoogst ongebruikelijk, experimenteel en buitengewoon interessant. De Boerjat-Mongoolse Autonome Socialistische Sovjetrepubliek, opgericht binnen de Sovjet-Unie in 1923, en de onafhankelijke Mongoolse Volksrepubliek die een jaar later werd opgericht, werden verondersteld een nieuw model van transnationaal postnationaal bestuur te vertegenwoordigen, met religieuze en etnisch-nationale onafhankelijkheid onder leiding van de komende wereldwijde politieke partij, de Communistische Internationale. Het model dat geschikt was voor een socialistisch gedekoloniseerd Azië en voor een zeer diverse bevolking in een strategische grensregio, was bedoeld om wereldwijd toepasbaar te zijn. Dit boek, gebaseerd op uitgebreid origineel onderzoek, brengt de ontwikkeling van deze ongebruikelijke bestuursregelingen in kaart, bespreekt hoe de ideologieën van nationalisme, socialisme en boeddhisme werden geleend van en benadrukt de relevantie van het onderwerp voor de hedendaagse wereld waar multiculturaliteit, onderlinge verbondenheid en onderlinge afhankelijkheid steeds ingewikkelder worden. Taal: Engels