Apartheid als wettelijk vastgelegde rassenscheiding veranderde de Zuid-Afrikaanse stedelijke scene aanzienlijk. Rassengroepgebieden verbouwden de steden, terwijl de oprichting van ministaten van thuislanden en de pasjeswetten die de bevolkingsmigratie beheersen, de verstedelijking zelf beperkten. In het midden van de jaren 1980 werd het oude systeem - dat economisch inefficiënt en politiek verdeeldheid zaaide - vervangen door een nieuw beleid van ordelijke verstedelijking'. Dit probeerde de industrialisatie en culturele verandering te versnellen door de beperkingen op verstedelijking te versoepelen die door de staatsplanning werden opgelegd. Het resultaat was verdere politieke instabiliteit en een kwart van de zwarte (of Afrikaanse) bevolking gehuisvest in sloppenwijken. Onderhandelingen tussen de nationalistische regering en het Afrikaans Nationaal Congres werken toe naar het einde van het oude apartheidssysteem. Toch is de ontkenning van de apartheid slechts het begin van de schepping van een nieuwe samenleving. De gevestigde belangen en diepgewortelde ideologieën achter het bestaande patroon van eigendomsrecht overleven de afschaffing van de apartheidswetten. Voorbij ras, klasse en etniciteit zullen het stadsleven blijven verdelen. Als de steden van Zuid-Afrika alle mensen willen dienen, moet het versnellende proces van verstedelijking onder controle worden gebracht en voor een nieuw doel worden aangewend. De auteurs van dit boek putten uit een breed scala aan ervaring en disciplines om een verscheidenheid aan perspectieven op stedelijk Zuid-Afrika te presenteren. Taal: Engels