De Deense geleerde Johan Ludvig Heiberg (1854-1928), hoogleraar klassieke filologie in Kopenhagen, is vooral bekend om zijn ontdekking in 1906 van verloren gegane teksten in het Archimedes Palimpsest en publiceerde talrijke edities van oude wiskundigen, waaronder Archimedes en Apollonius van Perga (ook heruitgegeven in deze serie). Tussen 1898 en 1907 publiceerde hij in drie delen de bestaande astronomische werken van Ptolemaeus die actief was in het tweede-eeuwse Alexandrië. Het Ptolemeïsche systeem, zijn geocentrische model van het universum, heerste in de islamitische wereld en in middeleeuws Europa tot de tijd van Copernicus. Deel 2, gepubliceerd in 1907, bevat een kort voorwoord en een substantiële prolegomena in het Latijn, gevolgd door de Griekse tekst van Ptolemaeus' kortere astronomische werken, waaronder Phaeis aplanon asteron, een verhandeling over de verschijnselen van de vaste sterren en Hypotheseis ton planomenon, zijn planetaire hypothesen die de meest invloedrijke verklaring van zijn geocentrische model vertegenwoordigen, hier voorzien van een vertaling van de tegenoverliggende pagina in het Duits. Taal: Engels