Dit boek biedt een radicaal nieuw verslag van de ontwikkeling en structuur van de centrale argumenten van Kants Kritiek van de zuivere rede: de verdediging van de objectieve geldigheid van categorieën als substantie-causaliteit en onafhankelijk bestaan. Paul Guyer maakt veel uitgebreider dan enige andere commentator gebruik van historisch materiaal uit de jaren voorafgaand aan de publicatie van de Kritiek en rond de herziening ervan, en hij toont aan dat het werk dat ons is overgeleverd het resultaat is van enkele opvallende en slechts gedeeltelijk opgeloste theoretische spanningen. Kant had oorspronkelijk de bedoeling om de geldigheid van de categorieën aan te tonen door gebruik te maken van wat hij 'analogieën van de verschijning' noemde tussen de structuur van zelfkennis en onze kennis van objecten. Het idee van een afzonderlijke 'transcendentale deductie', onafhankelijk van de analyse van de noodzakelijke voorwaarden voor empirische oordelen, ontstond pas kort voor de publicatie van de Kritiek in 1781 en vervormde veel van Kants oorspronkelijke inspiratie. Een deel van wat Kant ertoe bracht deze deductie afzonderlijk te presenteren, was zijn uitvinding van een nieuw argumentatiepatroon - heel anders dan de 'transcendentale argumenten' die door recente interpretatoren aan Kant worden toegeschreven - afhankelijk van aanvankelijke aanspraken op noodzakelijke waarheid. Taal: Engels